Ray Fuller & The Bluesrockers (US) Blues Move2Blues (MOD) Hasselt (13-10-2022) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info organisatie: Move2Blues info band: Ray Fuller © Rootsville 2022

Het was alweer een tijdje geleden dat ik een optreden had meegepikt. Tja, door omstandigheden, waaronder een deugddoende vakantieweek, is het niet altijd mogelijk. Bij deze zouden we vandaag herin verandering brengen, want de mannen van Move2Blues hadden Ray Fuller & The Bluesrockers uitgenodigd. Ideaal dus om er terug in te vliegen. Wijlen naar Hasselt.

De gitarist, zanger Ray Fuller is afkomstig uit New Albany, Ohio en zit al 45 jaar in het “bluesvak”. Hij kreeg zijn eerste gitaar, een Gibson Melody Maker, op achtjarige leeftijd en werd op jonge leeftijd  geïnspireerd door de invasie van de Britse blues bands.

Later wordt Fuller's passie voor de Blues aangewakkerd met de ontdekking van de originele Blues-grootheden als; John Lee Hooker, Muddy Waters, BB King of Elmore James. De jonge Ray Fuller was vooral dol op John Lee Hooker. In 1974 richt hij The Ray Fuller Bands op, welke later, in 1978 verandert in Ray Fuller & The Bluesrockers.

Fuller staat later dikwijls met grootheden als Muddy Waters, John Lee Hooker, Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, Junior Wells en Albert Collins, op de planken. Tussendoor brengt hij tal van albums uit maar wordt het rondom hem wel heel stil tot hij in 2010 van management verandert en zich begint toe te leggen op de slide-gitaar. Zijn stijl is dan vergelijkbaar met Elmore James of Hound Dog Taylor. Bij deze wordt hij ondersteund door een stevige ritmesectie bestaande uit Jeffrey Fowlkes aan de drums en Cliff Starbuck op bas. Ondanks het gure herfstweer, beloofde het een warme avond te worden.

Dat Ray Fuller niet de bekendste bluesman op deze aardkloot is, bewees het aantal aanwezigen. Niet echt veel volk in de Muziekodroom. Ray, de cowboyhoed stevig op het hoofd, opende de debatten met ‘Talk To Me Baby’ en onmiddellijk werden we geconfronteerd met het stevige slidewerk van de man uit Ohio. ‘Feelin Evil’ en Muddy Waters’ ‘Rollin’ And Tumblin’ werden hieraan gebreid. In 2019 bracht Ray Fuller zijn laatste cd ‘’Pay The Price’ uit waardoor wij hieruit een greepje kregen aangeboden met zowel de titeltrack als met songs zoals ‘Voodoo Mama’ en ‘Mojo Hand’. ‘Drive My Blues Away’ opende voor het eerste trage nummer van de eerste set ‘Will Not Let Go’. Daarna haalde Ray, stevig ondersteund door zijn ritmesectie ‘Boom Boom’ uit de kast en sloot hij het eerste gedeelte af met ‘Won’t Lay My Guitar Down’.

Het klonk allemaal wel goed maar niet echt iets om achterover van te vallen en daar was iedereen in de pauze het er wel over eens. De man liet niet echt het vuur in de pan slaan, misschien zou dat beteren in het tweede gedeelte.

Na een korte pauze beklom het trio terug het podium en jaagde Ray zijn eigen versie van ‘Walking Blues’ van Robert Johnson door de boxen, natuurlijk met veel slide werk. ‘Something Shakin’, ‘Don’t You Lie To Me’ of ‘Bayou Blue’ vervolgden het lijstje zoals ook songs van Otis Rush, Bo Diddley en zelfs Billy Boy Arnold. Jammer genoeg sloeg het vuur niet echt aan, althans niet bij mij, en het optreden kabbelde rustig verder. Ray trakteerde nog op een extra voor onderweg en daarmee zat het optreden er op.

Het was goed, want Ray weet waar hij mee bezig is en heeft een zeer goede ritmesectie achter zich staan, maar kon mij op geen enkel ogenblik echt begeesteren. Het “wauw”-gevoel bleef achterwege en ik bleef wat op mijn honger zitten. Maandag herkansing in de Banana Peel, we’ll see !

Volgende maand komt José Ramirez op bezoek in Hasselt en dat is dan weer andere koek. See you next time folks !

Marcel